Lieve Opa,
Hoe is het daarboven? Is het vredig? is het alles wat we dachten dat het zou zijn?
Wat ben ik verdrietig.
Mijn Opa, mijn anatomie maatje, mijn voorbeeld.
Weg.
Wat onwerkelijk dat u er niet meer bent. Ik heb zoveel van u geleerd en ik had nog zoveel meer willen leren. Bedankt voor alle levenslessen die u mij heeft bijgebracht en voor het geloven in mij op de momenten dat ik dat zelf niet deed. Maar ik wil u vooral bedanken voor uw lieve allerlaatste berichtje dat u op 2 April naar mij stuurde.
U schreef…
“Dag lieve meid, wat ben jij kranig bezig. Ik noem je voortaan Florence Nightingale, her shining light was more then a moral support during the krimoorlog” .
Lieve Opa, Ik ga u vreselijk missen.
- Silvia (uw Florence Nightingale)